Antikva
Etim
(od ženskog roda latinskog pridjeva antiquus: star, starinski).
Def
danas najuobičajenije tipografsko pismo. Razvijeno je u drugoj polovici 15. st. prema humanističkoj rukopisnoj minuskuli (nazivanoj latinski littera antiqua: starinsko slovo, pismo). Humanisti su smatrali da takvim oblicima slova obnavljaju antičku tradiciju, mada su zapravo oponašali karolinšku minuskulu, pismo većine kodeksa u kojima su nam sačuvana djela antičke književnosti. Prvu je estetski prihvatljivu tipografsku antikvu oblikovao tiskar Nicolas Jenson (Venecija, 1470).
Poraba
Antikvom se u tradicionalnoj tipologiji tiskarskih pisama, osobito njemačkoj, koju slijedi i hrvatska (Mesaroš), naziva uobičajeno knjižno pismo, ponekad zvano i rimskim (engl. Roman). Kao historijske podskupine navode se renesansna (rana ili klasična) antikva (pisma Jenson, Garamond), prelazna antikva (Caslon, Baskerville), klasicistička (moderna) antikva (Didot, Bodoni). Uobičajena je računalna antikva Times New Roman (oblikovao Stanley Morison 1932, za novine The Times). Antikvi suprotstavljeno tiskarsko pismo bez završnih crta (serifa) naziva se Egyptian, Egyptienne, grotesk ili sans serif (pisma Futura, Gill Sans).
Literatura
Mesaroš, Franjo, Tipografsko oblikovanje, Zagreb 1981 [1. izdanje 1963].
